Zebur (Psalms)
Bölüm 139
Müzik şefi için - Davut'un mezmuru
1 Ya RAB, sınayıp tanıdın beni.
2 Oturup kalkışımı bilirsin,
3 Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin,
4 Daha sözü ağzıma almadan,
5 Beni çepeçevre kuşattın,
6 Kaldıramam böylesi bir bilgiyi,
7 Nereye gidebilirim senin Ruhun'dan,
8 Göklere çıksam, oradasın,
9 Seherin kanatlarını alıp uçsam,
10 Orada bile elin yol gösterir bana,
11 Desem ki: “Karanlık beni kaplasın,
12 Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için,
13 İç varlığımı sen yarattın,
14 Sana övgüler sunarım,
15 Gizli yerde yaratıldığımda,
16 Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni;
17 Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı,
18 Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam.
19 Ey Tanrı, keşke kötüleri öldürsen!
20 Çünkü senin için kötü konuşuyorlar,
21 Ya RAB, nasıl tiksinmem senden tiksinenlerden?
22 Onlardan tümüyle nefret ediyor,
23 Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi,
24 Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı,