Zebur (Psalms)
Bölüm 141
Davut'un mezmuru
1 Seni çağırıyorum, ya RAB, yardımıma koş!
Sana yakarınca sesime kulak ver!
2 Duam önünde yükselen buhur gibi,
El açışım akşam sunusu gibi kabul görsün!
3 Ya RAB, ağzıma bekçi koy,
Dudaklarımın kapısını koru!
4 Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin,
Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım;
Onların nefis yemeklerini tatmayayım.
5 Doğru insan bana vursa, iyilik sayılır,
Azarlasa, başa sürülen yağ gibidir,
Başım reddetmez onu.
Çünkü duam hep kötülere karşıdır.
6 Önderleri kayalardan aşağı atılınca,
Dinleyecekler tatlı sözlerimi.
7 Sürülüp yarılmış toprak gibi,
Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına.
8 Ancak gözlerim sende, ya Rab Yahve,
Sana sığınıyorum, beni savunmasız bırakma!
9 Koru beni kurdukları tuzaktan,
Suç işleyenlerin kapanlarından.
10 Ben güvenlik içinde geçip giderken,
Kendi ağlarına düşsün kötüler.
|
