„Ga naar de mier, o luiaard,
Let op haar wegen en wees wijs, die, zonder leider,
of leider,
haar voedsel in de zomer bereidt
en haar proviand verzamelt in de oogst.” —Spreuken 6:6-8
„Vier dingen zijn klein op aarde,
Maar ze zijn buitengewoon wijs:
De mieren zijn geen sterk volk,
Maar ze bereiden hun voedsel in de zomer” —Spreuken 30:24-25
De gevierde veroveraar, Timoer de Tartaar, werd ooit gedwongen om voor zijn vijanden te schuilen in een vervallen gebouw. Daar zat hij urenlang alleen.
Na enige tijd, in de hoop zijn gedachten af te leiden van zijn hopeloze toestand, richtte hij zijn aandacht op een MIER die probeerde een korrel maïs, groter dan hijzelf, tegen een hoge muur op te dragen. Zijn pogingen waren echter niet succesvol.
Keer op keer probeerde het zijn doel te bereiken – en faalde. Nog steeds onverschrokken keerde het terug naar zijn taak, en 69 keer zag Timour het graan op de grond vallen. Maar de 70 keer bereikte de mier de top van de muur met zijn buit, en „de aanblik”, zei de overwinnaar, die net daarvoor nog wanhopig was geweest, "gaf me op dat moment moed, en ik ben de les die het me leerde nooit vergeten."
En we mogen het ook niet vergeten. We moeten eerst kijken of iets de moeite waard is, en als dat zo is, en het mislukt, moeten we het steeds opnieuw proberen en volhouden totdat het is gelukt. Als een mier niet ontmoedigd raakt door 69 mislukkingen, wanneer zou een jongetje of meisje dan wel ontmoedigd raken?
