Hoe hebben vissen de zondvloed overleefd?

Bekijk deze bladzijde in het: Engels (English)

Als de hele aarde werd bedekt met water tijdens de zondvloed, dan zou er een vermenging tot stand gekomen zijn tussen zout en zoet water. Veel van de huidige vissoorten zijn gespecialiseerd en overleven niet in water van totaal verschillend zoutgehalte. Dus hoe hebben zij dan de zondvloed overleefd?

Bedenk wel, dat de bijbel ons leert, dat alleen op de aarde levende, luchtademende dieren en vogels in de ark opgenomen werden (Genesis 7:14-15, 21-23).

We weten niet hoe zout de zee was voor de zondvloed. De zondvloed begon met het openbreken van de “bronnen van de machtige oervloed” (Genesis 7:11). Wat ook maar de “bronnen van de machtige oervloed” waren (zie de zondvloed van Noach - Waar kwam al het water vandaan?), de vloed moet wel vergezeld gegaan zijn met geweldige aardverschuivingen, alleen al vanwege het water, wat weer leidde tot grote vulkanische aktiviteiten.

Vulkanen stoten grote hoeveelheden stoom uit en onder water creëert de lava heet water/stoom, wat mineralen doet oplossen, en zodoende zout toevoegt aan het water. Verder ging bij de verplaatsing van water erosie van de continenten een rol spelen, wat na de vloed maakte dat de oceanen zouter werden. Met andere woorden, we kunnen verwachten dat de oceanen voor de zondvloed minder zout waren dan erna.

Het probleem dat vissen hebben met zout water is dit: zoetwatervissen in een zoute omgeving nemen water in zich op, want het zoutgehalte van hun lichaamsvocht is lager dan het omringende water (door osmose) . Zoutwatervissen in minder zout water zullen water uit hun lichaam verliezen, want het omringende water is zouter dan hun lichaamsvocht.

Zout water/Zoet water aanpassing in vissen die thans leven

Veel van de huidige zeeorganismen, vooral in trechtermondingen en getijdewater, kunnen grote verschillen in zoutgehalte overleven. Bij voorbeeld zeesterren redden het nog bij 16-18 procent van de normale concentratie zeewater.

Er zijn migrerende vissoorten die trekken tussen zout en zoet water. Bij voorbeeld zalm, de gestreepte zeebaars en de Atlantische steur, schieten kuit in zoet water en worden volwassen in zout water. Palingen planten zich voort in zout water en worden volwassen in zoet stromend water en meren. Dus, veel van onze huidige vissoorten zijn in staat om zich aan te passen aan zoet water of zout water.

Er zijn ook bewijzen voor specialisering binnen een soort vis na de zondvloed. De Atlatische steur, bij voorbeeld is een zout/zoetwater trekvis, maar de Siberische steur (een ander soort steur), leeft slechts in zoet water.

Veel vissenfamilies[1] hebben zowel zoetwater als zoutwatervariaties. We vinden dat terug bij de familie van de toads, gepen, moddersnoeken, steur, haring/ansjovis, zalm/forel/snoek, katvis, poetsvis, stekelbaars, schorpioenvis en platvis. In feite hebben veel vissenfamilies die we vandaag de dag kennen zowel zoetwater als zoutwatervarianten. Dit wekt de suggestie dat vissen in staat zijn om flinke verschillen in zoutgehalte te doorstaan en dat die eigenschap al aanwezig was in de meeste vissen ten tijde van de zondvloed. Specialisering, door natuurlijke selectie, kan hebben geresulteerd in het verliezen van deze eigenschap bij veel soorten die sindsdien zijn geboren.

Hybriden van wilde forel (zoetwater) en gekweekte zalm (trekkende soort) zijn ontdekt in Schotland,[2] tonen aan dat de verschillen tussen zoet- en zoutwatersoorten minder groot zijn, dan men aannam. Inderdaad lijken de verschillen in physiek opzicht grotere problemen te geven dan de verschillen in soorten.

De nieren van zoetwatersoorten scheiden overtollig water uit (de urine heeft een lage zoutconcentratie) en die van zoutwatersoorten scheiden overtollig zout uit (de urine heeft een hoge concentratie aan zout). Zoutwaterhaaien hebben hoge concentraties ureum in het bloed om water tegen te houden in de zoute omgeving, terwijl zoetwaterhaaien lage concentraties ureum hebben om te voorkomen dat het water zich ophoopt. Als zaagvissen verhuizen van zout water naar zoetwater verhogen zij hun urine uitstoot 20 keer en de concentratie bloedureum neemt af met minder dan een derde.

Beheerders van grote publieke aquaria gebruiken de capaciteit van de vis om zich aan te passen aan water van verschillend zoutgehalte van hun normale habitat om zowel zoet- als zoutwatersoorten samen te laten zien. De vis kan zich aanpassen als het zoutgehalte maar langzaam genoeg verandert.

Dus veel vissoorten vandaag de dag hebben de capaciteit om zich aan te passen zowel aan zoetwater als aan zoutwater binnen hun eigen levenstijd.

Zoogdieren die in zee leven en lucht ademen, zoals walvissen en dolfijnen zouden beter geplaceerd kunnen worden dan veel vissen, vanwege de turbulente wateren, de veranderingen in temperatuur, enz. De fossiele vondsten bewijzen de enorme destructie van zeeleven, met zeedieren die wel 95 procent van de fossiele vondsten in beslag nemen.[3] Enkele, zoals de trilobites, voorhistorische wezens en de ichthyosaurussen, werden hoogstwaarschijnlijk uitgeroeid in die tijd. Dat klopt met wat de bijbel zegt over de zondvloed dat de “sluizen van de hemel” opengingen (dat wil zeggen: het begon in de zee; “de grote diepten” betekent de oceanen).

Er is ook een mogelijkheid, dat stabiele zoetwater en zoutwaterlagen ontstonden en consistent bleven in sommige delen van de oceaan. Zoet water kan lange tijd boven zoutwater liggen. De turbulentie kan voldoende laag geweest zijn op hogere breedte, zodat zulke lagen in stand gehouden werden, waardoor de zoet- en zoutwatersoorten in die gebieden konden overleven.

Conclusie

Er zijn veel eenvoudige logische verklaringen te vinden hoe zoetwater en zoutwatervissen de zondvloed konden overleven. Er is geen reden om te twijfelen aan de realiteit van de bijbelse beschrijving.

Voetnoten

1. "Familie is een van de hoofdclassificaties van vis. Binnen de visfamilies zijn veel kruisingen gekomen—de forel/zalm familie bij voorbeeld—hieruit kun je opmaken dat de families waarschijnlijk representief zijn voor de bijbelse soort.

2. B. Charron, “Escape to Sterility for Designer Fish” New Scientist, 1995, 146(1979):22.

3. Er zijn heel veel zeefossielen. Als ze werkelijk onstaan zijn zoals evolutionisten denken (gedurende honderdmiljoenen jaren), dan zouden er veel overgangsvormen bij die fossielen hebben moeten zitten. Maar ze schitteren door afwezigheid. En verder, fossielen van dingen zoals kwallen, zeesterren, en mosselen werden gevonden onder de fossiele vondsten van meercellige organismen, en ze bestaan vandaag de dag nog steeds, zo goed als onveranderd.

Aanbevolen lectuur

• John Woodmorappe, Noah's Ark: A Feasibility Study (Santee, CA: Institute for Creation Research, 1996).

• We hebben antwoorden op veel meer MOEILIJKE VRAGEN OVER DE BIJBELSE ZONDVLOED! - Ga…

• Hoe hebben de planten de zondvloed overleefd? Antwoord

[ Als deze informatie u van dienst is geweest wilt u dan biddend overwegen om ons een donatie te geven om te helpen de kosten voor deze geloofsopbouwende site beschikbaar te stellen voor u en uw gezin! Donaties zijn aftrekbaar van de belasting. ]

Vertaling: Josine

Uitgegeven door Don Batten, Ph.D. / Auteurs: Ken Ham, Jonathan Sarfati, en Carl Wieland, overgenomen van The Revised & Expanded Answers Book (Master Books, 2000). / uitgegeven door Creation Ministries International.

Copyright © 1996, 1999, 2000, Creation Ministries International, All Rights Reserved - behalve als aangegeven op bijgaande “Usage and Copyright” bladzijde die gebruikers van ChristianAnswers.Net het recht verleent om deze bladzijde te gebruuiken voor thuis, persoonlijk getuigenis, kerken en scholen. Illustraties en layout copyright, 1999, Films for Christ

ChristianAnswers.Net
Christian Answers Network
PO Box 577
Frankfort KY 40602
USA